جاذبه هاي گردشگري

اصول توسعه جاذبه هاي گردشگري

براي توسعه جاذبه هاي گردشگري با ديدگاه ارزشيابي درخصوص مؤلفه هاي گردشگري و نيز با توجه به استراتژي و يكپارچگي آنها را طبقه بندي مي كنيم.

الف ـ  فهرست برداري :

هميشه جاذبه ها را نمي توان به سادگي تقسيم بندي كرد بخصوص وقتي كه به خصوصيات آشكار طبيعي يا مصنوعي در دسترس نباشد . بنابراين اولين قدم درراه توسعه جاذبه ها تهيه فهرستي از تمام آنهاست . جاذبه بالقوه جاذبه ايست كه از قبل وجود داشته ولي به عنوان مكاني جذاب شناخته نبوده است . بنابراين مشكل اصلي دراينجا نه تنها بازاريابي است بلكه تهيه اطلاعات و تفسيرهاي صحيح براي بازديد كنندگان است تا آنها بطور كامل از اين پديده آگاه شوند .

فهرست بندي هميشه كارساده اي نيست و معمولاً به وقت زياد و همكاري افراد زياد نياز مي باشد . جاذبه ها بايد مطابق دسته بندي كه در بالا توضيح داده شد طبقه بندي و فهرست بندي شوند .

ب ـ ارزيابي :

بعد از فهرست بندي هنگام ارزيابي فرا مي رسد . مركز گردشگري دانشگاه مي نسوتا پنج معيار را براي ارزيابي جاذبه ها مشخص كرده است :

1 ـ كيفيت  :گردشگران همانند ديگرمصرف كنندگان براي پول خود ارزش قايل هستند؛ لذا كيفيت  جاذبه ها (خدمات مهمان نوازي ، دسترسي و نظير اينها) تأثير مضاعفي براي حمايت از منابع و جاذبه هاي طبيعي و اجتماعي گردشگري دارد. بنابراين تأمين كيفيت مطلوب براي جاذبه ها ي يك منطقه از جمله برنامه هاي حمايتي از گردشگران است .

2 ـ اصا لت : اصالت منعكس كننده اعتبار مكان مي باشد. گردشگران ممكن است تجربه محدودي از محل داشته باشند و آنچه درباره محل مي دانند از منابع مختلفي كسب كرده باشند . اما با  ديدار واقعي از محل  منجر به آگاهي جدبد آنها  مي شود .جاذبه هايي كه به گردشگران ارائه مي شوند نمايشگر چنين اصالتي هستند. بسياري از اجتماعات موفق ،منحصر اً متكي به جاذبه هايي مانند كازينو ،پارك هاي آبي و غيره مي باشند .بااين وجود وقتي تصميم گرفته مي شود تا در جهت ساختن جاذبه هاي مصنوعي كه همگام با منابع و جا ذبه هاي  طبيعي واجتماعي است، پيش برويم ،آن مكان به سوي ريسك  بزرگي حركت خواهد كرد مكان هايي كه منحصراً بر جاذبه هاي غير اصيل متكي هستند بايد بطور مستمر رقيبان خود را ارزيابي كنند .جاذبه هاي غير اصيل براي موفقيت خود بايد مداوماً تغيير كنند ،خصوصيات توليد و جذب  خود رابا جريان بازار تطبيق دهند .آنها به احتمال زياد توسعه سريع خواهند داشت چون مطابق جريان بازار هستند .گسترش جاذبه هاي اصيل با شكل هاي متفاوت گردشگري و تأمين استراتژي ساز گارتر است و اصالت، آنچه را كه امروز وجود دارد نمايش مي دهد، پيشينه هاي فرهنگي تاريخي و طبيعي اصالت را شكل مي دهند. تقريباً هر جايي از قبل، براي خودش ويژگي داشته كه نمي تواند در جايي ديگر كپي و پياده شود .نكته جالب اينست كه آن جذابيت ها را متوجه شويم و آنها را به عنوان نمونه هايي از آن  منطقه خاص به نمايش بگذاريم. مثال هايي زيادي براي جاذبه هاي اصيل تفريحگاه هاي جمعي وجود دارد كه ميراث گذشته نژادو ساكنان را نشان مي دهند. مطابقت با فعاليت اقتصادي موجود نيز ممكن است به گسترش جاذبه هاي اصيل منجر شود. مزارع ، محل فروش ميوه ها و سبزيجات ، تورهاي همراه با تسهيلات به مزارعي كه آموزش كشاورزي مي دهند؛ همه مثال هايي از ادغام جاذبه هاي اصيل با فعاليت موجود اقتصادي است ؛در واقع استراتژي هاي گسترش اجتماع بر سطح و نوع تأثيرات اجتماعي وابسته مي باشد. بطور كلي هر چه از يك جاذبه اصيل دورتر شويم تأثيرات اجتماعي فرهنگي بالقوه بيشتر مي شود و همچنين بازگشت اقتصادي بالاتر خواهد بود.

3 ـ منحصر به فرد بودن : هرچه جاذبه هاي بيشتري به دنبال جذب گردشگر باشند ، منحصربفرد  شدن جاذبه، مهمترخواهد بود . همانطوركه اشاره شد سفر همراه با تغيير جا و روند كار است ؛ كپي كردن ازآنچه در مكان ديگر وجود دارد ،چيز جديدي به  گردشگر ارائه نمي دهد . هنگامي كه ليست جاذبه ها تكميل مي شود ممكن است تعداد زيادي ، جاذبه براي انتخاب ، پيش رو قرار داشته باشند . پيدا كردن آميخته اي از اين جاذبه ها كه تجربه اي به يادماندني را براي گردشگران به دنبال داشته باشد، جاذبه ها را به رقابت با يكديگر وا مي دارد.

منحصربفرد بودن تا حدي به اصالت بستگي دارد ولي اصالت يك منطقه نمي تواند عامل اصلي براي منحصربفرد بودن آن باشد ؛ بهرحال جاذبه هاي غيراصيل نيز مي توانند در گسترش منحصربفرد بودن مورد استفاده قرار گيرند. براي مثال گسترش كازينو در لاس وگاس ، ايالت نوارا ،آنجا را تبديل به مركز قماربازي درايالت متحده كرده است. با اين وجود استفاده از جاذبه هاي ساختگي غير اصيل براي كسب منحصربفردي ، ريسك بزرگي است.

4 ـ گسترش فعاليت : تمام جاذبه ها به حق انتخاب فعاليت نياز دارند . ارج نهادن به خصوصيات منحصربفرد يك منطقه يكي از كارهاي مهم است؛ اما وقتي مردم از راه مي رسند بايد سرگرم كارهاي تفريحي شوند . حتي ديدن مناظر نيز احتياج به بهبود امكانات حمل و نقل دارد، تا بازديد كنندگان در ناحيه بتوانند، جابجا شوند . هرچه انتخاب فعاليت بيشتر باشد ، شانس بيشتري براي افزايش طول اقامت و سود بيشتر وجود خواهد داشت . سئوال اصلي درهنگام بررسي فعاليتهاي يك جاذبه اين است كه آيا اين فعاليت ها با مكان مورد بازديد سازگاري دارند ؟ و آيا اين فعاليت ها به وحدت اجتماعي و محيطي ناحيه كمك مي كنند؟ و اين سئوال براي بسياري از گسترش جاذبه ها مناسب است و شامل جاذبه هايي كه از ابتدا غيراصيل و متكي به تسهيلات عظيم بوده اند ، مي شود. اگر پاسخ منفي باشد بايد يك اتفاق نظر عمومي قبل از توسعه محل ، ايجاد شود.

5 ـ قدرت جذب : قدرت جذب مكان ديدني را از روي بازديد كنندگان  آن مكان مي توان اندازه كرد ،از كجا مي آيند؟ چه مسافتي را براي  مسافرت طي مي كنند؟ و با چه وسيله اي مسافرت مي كنند؟ اينها سئوال هايي هستند كه بايد هنگام بررسي قدرت جذب مكان مورد نظر انجام گيرد . قدرت جذب براي جاذبه هاي موجود را به آساني مي توان ازطريق مطالعه نوشته مختصر بازديد كنندگان اندازه گرفت . تعيين قدرت جذب براي جاذبه هاي در حال برنامه ريزي و بالقوه به مطالعات بسياري احتياج دارد كه بعداً ، بحث خواهد شد .

جاذبه ها بايد به دو گروه عمده و فرعي تقسيم شوند . تعيين گروه عمده يا فرعي ازروي قدرت جذبي كه بر پايه تعداد بازديد كنندگان مي باشد ، ممكن است گمراه كننده باشد . بسياري از مواقع از جاذبه هايي كه بيشترين باز ديد كننده را داشته اند جاذبه فرعي را تشخيص ميدهند . اين پديده بيشتر در شهرهاي بزرگ روي مي دهد ؛ مثلاً هنگام استراحت در يك مأموريت شغلي ، افراد معمولاًبه بازديد از جاذبه هاي محلي مي پردازند . اين مكان هاي محلي ممكن است به مقدار كافي جذاب نباشند، اما نكته مهم تهيه فهرستي از انتخاب هاي متفاوت براي باز ديد كنند گان است .در مواردي كه جاذبه هاي اصلي ممكن است به آساني شناخته نشوند .بهترين راه بررسي و ارزيابي بازديدكنندگان، نه تعداد آنها مي باشد.