تقاضاي فردي محصولات گردشگري عموماً با تصميمات سختي همراه است زيرا مصرف كننده در چند سطح به انتخاب دست مي‌‌زند كه لزوماً متوالي نيستند. ميزان تقاضاي كل هر محصول گردشگري را تنها هنگامي مي‌‌توان به درستي مورد بررسي قرارداد كه نتيجه اين تصميمات فردي تقاضا روشن شده باشد. در اين جا، انتخاب هاي اساسي زير مورد بررسي قرار خواهد گرفت :
نوع گردشگري : اولين و شايد ساده‌‌ترين انتخاب ( به غير از انتخاب بين خريد يا عدم خريد) اين است كه چه نوع گردشگري انجام گيرد. در بعضي موارد وضعيت عدم انتخاب پيش مي‌‌آيد. مانند مسافرت كاري براي فروش محصول، تشرف به زيارت، حضور در رويداردهاي ورزشي و شركت در مراسم ازدواج. درجه تعهد و التزام، تضمين را مشخص مي‌‌كند.
مقصد : انتخاب دوم، انتخاب مقصد است. مقصد مي‌‌تواند يك مكان ( چند مكان به عنوان بخشي از يك تور) يا حتي مقصدي متحرك مانند كشتي مسافربري باشد. تقاضاي فرد به تكنولوژي مصرف در مقصد بستگي دارد. منظور از تكنولوژي مصرف اين است كه مقصد چگونه مشخصه هاي لازم براي حداكثر شدن مطلوبيت گردشگر را عرضه خواهد كرد. درجه جانشيني مقصدها با يكديگر به مشابهت مشخصه هاي آنها بستگي دارد.
شيوه سفر : گردشگر در سومين انتخاب بايد شيوه سفر را برگزيند. نوع و مقصد سفر غالباً شيوه سفر خاصي را تحميل مي‌‌كند يا يك شيوه را تنها انتخاب ممكن قرار مي‌‌دهد. اما گاهي سطوح مطلوبي از سرعت، راحتي، آسايش، ايمني سفر و غير آن وجود دارد كه قيمت شيوه سفر بهينه يا مدت زماني كه گردشگر براي سفر كردن در اختيار دارد قيد اصلي در برابر دستيابي به آن است. براي بعضي گردشگران خود سفر يا به عبارت ديگر عزيمت از نقطه‌‌اي به نقطه ديگر ( نه سفر يك روزه، سير و سياحتي، كه در واقع بيشتر به شكل يك جاذبه است تا جابجايي) مطلوبيت بسيار زيادي در بر دارد. براي گردشگران ديگر وقت و پول صرف شده براي سفر هزينه‌‌اي است كه حتي الامكان بايد كمتر شود.
شيوه سفر مي‌‌تواند چند نوع وسيله را در بر گيرد. براي مثال، در حالي كه تا كسي تنها وسيله‌‌اي است كه گردشگر با آن مي‌‌تواند از فرودگاه مقصد به هتل يا مسافرخانه برود و اثاثه‌‌اش را نيز ببرد وي مي‌‌توانست اتومبيل شخصي خود را تا فرودگاه براند و در آنجا پارك نمايد. بنابراين، تقاضاي سفر استفاده از پايانه ها و محوطه هاي پاركينگ را نيز در بر مي‌‌گيرد كه مشخصه‌‌ها و قيمتشان بايد مد نظر قرار گيرد.
انتخاب اقامتگاه و جاذبه ها : انتخاب اقامتگاه همچون شيوه سفر ممكن است با توجه به ساير تصميمات گردشگر از پيش معين شده باشد. تماشاي بيابان ممكن است مستلزم چادر زدن در بيابان باشد، مسافران كاري احتمالاً بايد در يك هتل اقامت كنند كه يا شركتشان قرار داد بسته و ممكن است به عنوان قسمتي از سفر براي ديدن دوستان و بستگان التزام به تأمين اقامتگاه وجود داشته باشد. براي عده‌‌اي از مردم به دست آوردن خانه دوم يا مشاركتي ( يا حتي كاروان تفريحي) آنان را از استفاده از آن در هر فرصت تعطيلاتي باز مي‌‌دارد، حتي اگر عده‌‌اي گاهي اوقات از اقامت عادي در جايي ديگر مطلوبيت بيشتري به دست آورند. اقامتگاه يك بسته بزرگ از مشخصه هاي ملموس و خدماتي را شامل مي‌‌شود كه اغلب به مراتب بيشتر از وسايل حمل و نقل با نيازهاي مصرف كننده قابل تطبيق است. در هنگام معامله با عرضه كننده، اجزايي چون ترتيبات غذايي، اتاق عمومي دلپذير، تلويزيون و تعداد تختهاي اطاق مي‌‌تواند انعطاف پذير باشد. در اين مورد، مشخصه هاي ديگر كه ثابت هستند ( مانند مكان اقامت) و قيمت متغيرهاي اصلي مؤثر بر تقاضا خواهند بود. چون احتمال مي‌‌رود هزينه هاي اقامت بزرگترين جزء كل هزينه هاي مقصد باشد، پس قيمت نسبي اقامتگاه اغلب مي‌‌تواند تصورات گردشگر از مقصد و در نتيجه، تقاضاي وي را تحت تأثير قرار دهد.
جاذبه ها و اقلامي چون سوغاتي شايد ساده‌‌ترين تقاضا را در ميان محصولات گردشگري داشته باشند. در اكثر موارد، محصول مورد تقاضا، بخش لاينفك سفر گردشگري است كه خود يك محرك عمده است يا محصول اضافي كه به اختيار، خريداري مي‌‌شود.
روش خريداري : روش خريداري آخرين انتخاب عمده مصرف كننده گردشگري است. اين انتخاب علاوه بر تعيين مجراي خرده فروشي مورد استفاده، انتخابهاي زير را نيز شامل مي‌‌شود:
آيا كل بسته خدمات گردشگري را بخرد يا تك تك خدمات آن را
آيا خدمات را مستقيماً از عرضه كنندگان ( مانند هتلها، مسافرخانه ها) بخرد يا از طريق آژانس‌‌ها
به كدام تور فروش عمده، عامل يا آژانس روي آورد و يا خود رأساً عمل كند و يا از آشنايان سؤال كند.
رقابتپذيري مقاصد گردشگري: ماهيت و تكامل آن
خريدار روغن سوخته دست اول و قيمت روز بشكه اي