گردشگري فرهنگي

 مقصود گردشگري فرهنگي (Cultural tourism) آن بخش از جريان گردشگري است كه به جذابيتهاي فرهنگي خاص توجه مي كند. اين جنبه هاي جذابيت متفاوتند و شامل كارهاي انجام شده، موزه ها ، نمايشگاهها و از اين قبيل چيزها مي شود.در كشورهاي توسعه يافته جذابيتهاي فرهنگي شامل حوزه هاي هنري ، نمايش نامه ها ، اركسترها . ساير كارهاي هنري و موسيقي مي شود . مسافر به محل خاصي مي رود تا از يك موزه مشهور ، مثل پرادو در مادريد يا لوور در فرانسه ديدن نمايد . يا در سالني بنشيند كه اركستر سمفوني وين برنامه اجرا مي كند . 

گردشگري فرهنگي طبق اصول جهاني به 2 نوع تقسيم مي شود :

1-              گردشگري نوع اول كه ديدار از سايتهاي ملموس مانند موزه ها، سايتهاي تاريخي ، باستان شناسي ، معماري و … مي شود

 گردشگري نوع دوم : كه شامل آثار ميراثي ناملموس مانند آداب و رسوم ، فرهنگ ، نوع معيشت و … جنبه هاي علمي مردم شناسي مي باشد.

طبق آمار سازمان جهاني گردشگري، ۳۷درصد گردشگري بين‌المللي با انگيزۀ فرهنگي است و به‌طور چشمگيري اين فرايند در حال افزايش است. رشد روزافزون اين نوع از گردشگري، توجه برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران را در جهان به خود معطوف كرده است و در فرايند برنامه‌هاي توسعۀ ايران نيز اين تأثير به‌خوبي مشاهده مي‌شود. درهرحال، به‌نظر كارشناسان، گردشگري فرهنگي عبارت است از:

مسافرت افراد از محل سكونت خود به مكان‌هايي كه جاذبۀ فرهنگي و تاريخي و يادماني دارند. اين جابه‌جايي به‌قصدِ كسب اطلاعات و ارضاي نيازهاي فرهنگي انجام مي‌شود.

مشخصه‌هاي گردشگران فرهنگي عبارت است از: تحصيلات دانشگاهي، بالابودن ميانگين سني، شاغل‌بودن، تمايل به آشنايي با فرهنگ مناطق مختلف، علاقه‌مندي به چشم‌اندازهاي فرهنگي، برنامه‌ريزي براي بازديد از موزه‌ها، نمايشگاه‌هاي هنرهاي سنتي و صنايع دستي و آثار معماري، تمايل به شناخت آيين‌ها و سنت‌ها و رويدادهايي نظير چهارشنبه سوري، عزاداري‌ها، تعزيه‌خواني و لذت‌بردن از آثار هنري شامل، نقاشي، خوشنويسي، فيلم، تئاتر، موسيقي، مينياتور، كاشي‌كاري، قالي‌بافي و انواع تزيينات وابسته به معماري.