/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin-top:0in; mso-para-margin-right:0in; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
همانگونه كه پيش تر بيان گرديد گردشگري شهري،كنش متقابل گردشگران ـ ميزبان و توليد فضاي گردشگريپيرامون سفر به مناطق شهري با انگيزههاي متفاوت وبازديد از جاذبهها و استفاده از تسهيلات و خدمات مربوط به گردشگري است كه آثار متفاوتي را در فضاي شهري برجاي مي نهدگسترش گردشگري بنا به اهميت پيچيده و چند بعدي خود با اثرات گوناگون مثبت و منفي و نتايج متعارض همراه است بنابراين به مطالعه و ارزيابي همه جانبه نياز دارد . مهم ترين ابعاد و اثرات توسعه گردشگري را مي توان درسه ميدان زيست محيطي اثرات اقتصادي و اثرات اجتماعي و فرهنگي آن جست . با توجه به سه پيامد اجتماعي و فرهنگي اقتصادي و زيست محيطي در امر گردشگري مي توان از راه گردشگري شهري هويت قومي و بومي را معرفي و هنرهاي سنتي و بومي و نيز ادبيات عمومي را تقويت كرد . ايجاد اشتغال و معرفي مشاغل جديد از دستاوردهاي مهم پرداختن به امر گردشگري است افزايش اشتغال سبب كاهش نا برابري هاي اجتماعي مي شود و تعادل اقتصادي را فراهم مي سازد . در حوزه ي زيست محيطي نيز با افزايش گردشگري مي توان بهسازي شرايط زيست محيطي تقويت نهادهاي مربوط به اين حوزه جلب مشاركت هاي عمومي را كه موجب حفظ اراضي كشاورزي و اراضي تحت حفاظت است را فراهم كرد .
كنشگري گردشگران درفضاهاي شهري پيرامون جاذبه ها ،بافت شهر ، خريد ، اسكان و فعاليت هاي جنبي است كه در رويكردبه موزه ها ، تئاترها ، نمايشگاه ها ، مراكز تفريحي و نظير اينها تبلور مي يابد. اين گونه از گنشگري گردشگري در فضاي شهري در راستاي انگيزه هاي متفاوتي شكل مي گيرد كه شامل موارد زير مي باشد اگر به تجربه هاي ديگر كشورها دقت شود در شهرهايي كه فاقد جاذبه هاي گردشگري مي باشند، مديران شهري به ايجاد و توسعه پارك هاي چند منظوره ايجاد مجموعه هاي فرهنگي – ورزشي وفرهنگ سراها ايجاد انواع موزه هاي طبيعي تاريخي و هنري و تبديل بناهاي با ارزش قديمي به مراكز فرهنگي و هنري ايجاد وساماندهي مسيرهاي پياده و دوچرخه سواري ،راسته هاي تفريحي بهسازي و نوسازي بافت هاي تاريخي ساماندهي و طراحي دره ها سواحل درياها و رودخانه و نيز به ايجاد بناهاي يادماني اقدام مي كنند .
برنامه ريزي و مديريت توسعه ي گردشگري شهري با توجه به اهداف و اصول توسعه پايدار گردشگري ، دانشي ميان رشته اي به شمار مي آيد كه به همكاري رشته هاي گوناگون علمي و همكاري بخش ها و نهادهاي گوناگون مسئول در توسعه و عمران شهري نيازمند است . جوهر برنامه ريزي و مديريت گردشگري شهري، شناسايي منابع و عوامل موثر در توسعه ي گردشگري واستفاده بهينه و پايدار از آن هاست كه در راستاي تامين نيازهاي فراغتي عامه شهروندان و بازيد كنندگان در مقياس محلي ملي و فراملي به كار مي رود . بنابراين محورهاي اصل برنامه ريزي ومديريت گردشگري شهري به تعيين سلسله مراتب برنامه ريزي و گردشگري شهري، تعيين مقياس برنامه ريزي شناسايي عوامل اصلي موثر در توسعه گردشگري شهري و تدوين سياست ها و روش هاي نگهداري ظرفيت منابع گردشگري مربوط مي شود كه در اين مينان مديريت شهري نقش بسيار مهم و موثري را در ايجاد هماهنگي و تعامل در اين نهاد موثربرعهده خواهد داشت .
درحال حاضر وظايف برنامه ريزي و مديريت توسعه ي گردشگري دركشور درسطح هاي گوناگون محلي ملي و فرا ملي بر عهده نهادهاي مختلفي است كه هر يك داراي ساختار بخشي اند و از اين نظر اقدامات آن فاقد هماهنگي و همكاري لازم است. با توجه به نبود يك رويكرد جامع و مديريت يكپارچه در سياست هاي كلان توسعه گردشگري در كشور مي توان گفت كه هنوز جايگاه گردشگري شهري در نظام برنامه ريزي توسعه و عمران به درستي تعريف و و تبيين نشده است.به طور كلي مي توان مشكلات بنيادي در توسعه گردشگري شهري را فقدان رويكردي جامع و هماهنگ در توسعه گردشگري شهري در مقياس محلي و بين المللي، ناهماهنگي ميان نهادهاي شهري ، زيست محيطي ، گردشگري و ميراث فرهنگي ، نقش كم رنگ دولت و شهرداري ها در توسعه گرشگري شهري، نقش ضعيف برنامه ريزي شهري و منطقه اي در تامين زيرساخت ها و تسهيلات گردشگري شهري، نارسايي وناهماهنگي در قانون ها و تشكيلات اجرايي توسعه گردشگري شهري، حضور كم رنگ بخش خصوصي وضعف مشاركت در زمينه ي گردشگري شهري و نيز كافي نبودن آموزش تبليغ و اطلاع رساني برشمرد .